- English
- Ελληνικά
Κύριο άρθρο Εφημ. Εστία
Πρωτίστως πρέπει να πεισθούν οι πολίτες
Στην χθεσινή συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός είπε ότι «κλειδί για την πορεία της χώρας είναι η πολιτική σταθερότητα». Και ορθώς. Χωρίς πολιτική σταθερότητα δεν επιτυγχάνεται τίποτε. Αντίθετα, οσάκις η χώρα είχε πολιτική αστάθεια οδηγήθηκε σε καταστροφή. Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό του έτους 2009, όταν ο τότε αρχηγός της αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Γ. Παπανδρέου χρησιμοποίησε την νίκη του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές του Ιουνίου για να προκαλέσει πολιτική αστάθεια και να σύρει την Κυβέρνηση Καραμανλή στις πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου. Η έλλειψη πολιτικής σταθερότητας κατά το έτος εκείνο ήταν καταλυτική για τον τόπο.
Οι τρείς προϋποθέσεις
Όμως το ερώτημα είναι πως επιτυγχάνεται η πολιτική σταθερότητα και τι πρέπει να γίνει για να αποφευχθεί η δημιουργία κλίματος πολιτικής αστάθειας, το όποιο επιδιώκει με κάθε μέσο και ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Τσίπρας. Για να υπάρξει πολιτική σταθερότητα, πρέπει να την θέλουν οι ίδιοι οι πολίτες. Δηλαδή να είναι περισσότεροι εκείνοι που προτιμούν να εξαντλήσει η Κυβέρνηση την θητεία της, από εκείνους πού θέλουν την πρόωρη διάλυση της Βουλής και την διενέργεια εκλογών. Και για να είναι περισσότεροι αυτοί που θέλουν να εξαντληθεί η τετραετία πρέπει να συντρέχουν τρεις προϋποθέσεις:
- Η πρώτη προϋπόθεση είναι να αισθάνονται ικανοποιημένοι από την ακολουθουμένη πολιτική. Να πιστεύουν ότι αυτή μπορεί να βγάλει τον τόπο από την κρίση και να δημιουργήσει προοπτικές για το μέλλον τους.
- Η δεύτερη προϋπόθεση είναι να μην αισθάνονται αδικημένοι από την παρούσα πολιτική. Διότι αν αισθάνονται αδικημένοι, τότε χάνεται η λογική. Και μπορεί να θέλουν την ανατροπή μόνο και μόνο λόγω του θυμού τους.
- Η τρίτη προϋπόθεση είναι να έχουν επίγνωση του τι διακυβεύεται σε περίπτωση πολιτικής ανατροπής. Ότι και μόνον από την αναστάτωση που θα προκληθεί, οι απώλειες για την οικονομία θα είναι τεράστιες.
Τις τρείς αυτές προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για να επικρατήσει στην κοινή γνώμη η αντίληψη περί πολίτικης σταθερότητας είναι υποχρεωμένη να καλλιεργεί καθημερινά η κυβέρνηση. Αλλά δεν το πράττει.
• Πρώτον, διότι ακολουθεί μια πολιτική από την οποία κανένας δεν είναι ευχαριστημένος. Είναι μια πολιτική ερμαφρόδιτη. Ούτε φιλελεύθερη είναι, ούτε σοσιαλιστική. Στον τομέα της απελευθέρωσης των αγορών απλώς έχουν γίνει κάποια βήματα. Αλλά το κράτος εξακολουθεί να παρεμβαίνει παντού. Στο δε θέμα της φορολογίας, που είναι καθοριστικό, η πολιτική είναι κατ’ ουσίαν σοσιαλιστική. Μπορεί οι αριστεροί να διατείνονται ότι δεν φορολογούνται οι πλούσιοι, αλλά ή φορολογία είναι στην πραγματικότητα βαρύτατη. Άλλο αν κάποιοι μπορούν να φοροδιαφεύγουν. Έτσι, ουσιαστικά δεν είναι ευχαριστημένος κανένας. Ούτε οι φιλελεύθεροι, ούτε οι σοσιαλιστές.
• Δεύτερον, διότι η φορολογική, η εισοδηματική και η προνοιακή πολιτική που ακολουθούνται εμπεριέχουν τεράστιες αδικίες. Τις παραδέχεται και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Ιδίως οι φόροι, για κάποιες κατηγορίες φορολογουμένων είναι δυσβάστακτοι έως δημευτικοί. Δεν είναι δυνατόν να επιβάλλονται φόροι επί ύλης που δεν αποφέρει εισόδημα και δεν μπορεί να εκποιηθεί στην τιμή που εκτιμάται από την εφορία. Ούτε είναι νοητό να εξανεμίζονται δια μιας οι κόποι μιας ζωής, είτε αυτοί είχαν τοποθετηθεί σε ακίνητα και ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, είτε είχαν καταβληθεί ως εισφορές για να αποφέρουν μια αξιοπρεπή σύνταξη. Οι αδικίες αυτές μοιραία επιφέρουν τον θυμό.
• Τρίτον, διότι το δίλημμα «σταθερότητα ή περιπέτεια», δεν παρουσιάσθηκε κατά τρόπο πειστικό. Αλλιώς δεν θα αναδεικνυόταν πρώτο κόμμα ο Σύριζα, που διεκήρυττε την ανατροπή και άρα την περιπέτεια. Δεν ακούσαμε κανέναν από τους κυβερνώντες να περιγράφουν τι θα συνέβαινε την επόμενη ημέρα σε περίπτωση ανατροπής: Τον κλονισμό της εμπιστοσύνης, την αντίδραση των αγορών, την εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού στα ύψη, την πρόκληση πανικού, την φυγή κεφαλαίων και όλα όσα συνέβησαν το 2010 και οδήγησαν την χώρα στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Τίποτε από αυτά δεν μεταδόθηκε σωστά στους πολίτες, ώστε να σκεφθούν διπλά την επιλογή τους.
Πράγματι λοιπόν είναι «κλειδί» για την πορεία της χώρας η πολιτική σταθερότητα. Ή «Εστία» το πιστεύει ακράδαντα και δεν έχει παύσει να το επισημαίνει. Όχι μόνον τώρα, αλλά και το 2009 όταν ο Γ. Παπανδρέου προκάλεσε πολιτική αστάθεια και το 1999 όταν ο Κ. Καραμανλής μετά την νίκη του στις ευρωεκλογές ζητούσε επιτακτικά την διενέργεια εκλογών. Θεωρούμε ότι για να εξέλθουμε από την κρίση πρέπει να εξαντληθεί η κυβερνητική θητεία. Αλλά πρέπει να πεισθούν για αυτό πρωτίστως οι πολίτες.
«Η ανάρτηση των άρθρων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεν σημαίνει και απόλυτη ταύτιση με το περιεχόμενο των ιδεών του αρθρογράφου. Τα άρθρα αξιολογούνται ως ενδιαφέροντα για προβληματισμό.»